De vijandelijke activiteit tegen de Eerste, Tweede en Vierde Divisie hernam op de 29ste. Het was het voorspel van de enorme inspanning die het hele leger van de hertog van Würtemberg ‘s anderendaags over een breed front zou ondernemen en waarbij de keizer -sinds de 26ste in Tielt - zou toezien.

Na heel zware beschietingen trok omstreeks 10 uur Duitse infanterie tussen Booitshoeke en Pervijze ten aanval. Het 3de en 4de Linieregiment weerstonden hen met succes en deden dit nog eens na de middag. Omstreeks 17 uur droop de vijand af. De omgeving van Diksmuide werd vervolgens langdurig met kanonnen bestookt.


Veurne - oktober 1914

De legerleiding, die een dramatische afloop voorvoelde, besliste op 29 oktober om alles op alles te zetten en op advies van Cogge tóch van de ‘Overlaat van Veurne-Ambacht’ (Noordvaart, Beverdijkvaart) gebruik te maken, hoewel die zich in het niemandsland bevond. Met deze spuisluis kon een groter debiet, 10 à 12 maal groter dan het Oud-Veurnesas, aangevoerd worden. Ongelukkig hadden drie Franse bataljons - door Grossetti achtergelaten - geoordeeld dat hun positie op de rechteroever te riskant was en op eigen houtje waren ze op 26 oktober naar de andere oever getrokken. Hierbij was ook de meest westelijke van de vijf bruggen over het sluizencomplex opgeblazen. Daarom moesten nu enkele loopplanken de brug vervangen.

Om halfacht ‘s avonds trok de Nieuwpoortenaar Hendrik Geeraert met kapitein Umé en enkele manschappen naar het niemandsland. Er moest gepoogd worden om - in de korte periode dat het zeewater en het binnenwater op hetzelfde niveau stonden - de acht dubbele schuifdeuren te openen. Bij enig niveauverschil zouden de schotten door de druk van het water klemvast in hun gleuven blijven steken. Elke opening bedroeg 3,5 bij 2 m zodat in totaal 56m² doorstroomopening voorhanden was. De drempel van de spuisluis is vrij laag en bedraagt Z+0,165 m zodat bij vloed een grote hoeveelheid zeewater in de sloten van het achterland binnendrong. Bij eb werden de deuren gesloten en de volgende drie nachten werd dit scenario herhaald.

Met dank aan :
 

• Jacques Bauwens - tekst
• Dirk Debacker - "Die Nobele Rose”