Blijkbaar waren de Duitsers ervan overtuigd dat een overwinning niet lang kon uitblijven, want op 22 oktober verbleef keizer Wilhelm II in Roeselare. De bocht van Tervate werd al twee dagen vanuit Schore, Leke en Keiem beschoten. Beschermd door dit bombardement slaagden drie Duitse bataljons - vergezeld door een compagnie met 12 machinegeweren - erin via een noodbrug de IJzer over te steken en de hele bocht van Tervate te bezetten. Een Belgisch tegenoffensief vanuit de hoeve Vicogne met een bataljon grenadiers o.l.v. majoor d’Oultremont en twee bataljons karabiniers o.l.v. kolonel Biebuyck bleef steken op ongeveer 300 m van de IJzeroever en eiste vermoedelijk 1.200 Belgische doden. Tegen het vallen van de avond was de Belgische frontlijn met 600 m naar achteren opgeschoven. Dit Duitse succes zou nog verstrekkende gevolgen hebben!


Soldaten van de 2de Divisie die zich al in Veurne bevonden, werden naar de IJzer teruggestuurd.

Lombardsijde, dat slechts een kleine Duitse bezetting gekregen had, werd vanuit Nieuwpoort heroverd. De hoeve Bamburg aan het kanaal Nieuwpoort-Plassendale bleef evenwel in Duitse handen. Diksmuide werd zonder ophouden bestookt, maar de Duitse infanterie hield zich - na de desastreuze stormlopen van de voorbije dag en nacht - afzijdig.

De Fransman Grossetti kwam tegen 17u30 naar het Belgisch hoofdwartier in Veurne en deelde er mee dat hij niet onder Belgisch gezag stond. Hij was van plan in de regio Nieuwpoort aan te vallen en niet in Tervate zoals de koning gevraagd had.

Met dank aan :
 

• Jacques Bauwens - tekst
• Dirk Debacker - "Die Nobele Rose”