Eind december 1930 schreef het IJzerbedevaartcomité een wedstrijd uit voor het creëren van vier beelden, symbolen van het Vlaamse IJzerleed, die zouden geplaatst worden op de voetstukken van de IJzertoren.

Op 15 februari 1931 kreeg het ontwerp van Karel Aubroeck 8 van de 9 stemmen van de jury. Als materie opteerde Aubroeck voor een mozaïek van keien. Voor elk beeld was ongeveer 20.000 kg klei nodig. Nadat het beeld eerst in klei gemaakt was, werd er een gipsvorm overheen gegoten. Eens de klei verwijderd, werd de negatieve vorm binnenin belegd met een laag barbotine (vloeibare klei), waarin keien geduwd werden. Daarbovenop werd een laag gewapend beton gegoten. Als het gips verwijderd was, werd rondom elke kei het cement weggekapt om de mozaïek sterker te doen uitkomen.

De beelden werden in zes stukken van ongeveer anderhalve meter per vrachtwagen van Temse naar Diksmuide gevoerd. Daar werden ze via een stellingenglijbaan fragment per fragment op de voetstukken van de toren geplaatst. Het tweede beeld was dat van Joe English. De kunstschilder-tekenaar houdt de rechterarm hoog gestrekt; in de hand van de onderwaarts gebogen linkerarm rust een O.L.Vrouw-beeld. Dit madonnabeeld kostte Aubroeck bijna het leven : bij de vervaardiging stortte dat 2000 kg wegend onderdeel van klei naar beneden, op de plaats waar de kunstenaar zich nog even tevoren had bevonden. Het beeld werd onthuld op de IJzerbedevaart van 21 augustus 1931 onthuld.

(Bron : Luk De Ryck en Christel Mertens “Karel Aubroeck, een monument in de Vlaamse beeldhouwkunst” in het jaarboek 1983 van het gemeentemuseum Temse)