De winter deed zijn intrede en liet de gevechten stilvallen. De troepen langs weerszijden van de frontlinie groeven zich in en probeerden zich zo goed als mogelijk tegen de natuur te beschermen zonder voldoende kleding en zonder geregelde warme voeding. Voor het eerst maakte men kennis met "pieds de tranchées" of "trench-feet".

Hier en daar was er sprake van verbroederingen waarbij soldaten souvenirs en voedsel met de vijand uitwisselden. Na de winter zou dit niet meer voorvallen. De legerleiding probeerde dergelijke zaken te voorkomen, later raakten de soldaten verbitterd ten gevolge van de gevechten en de lange duur en hadden ze nog maar weinig zin tot communicatie met de vijand.

Het waren nu vooral Franse troepen die de boog rond Ieper zouden bezetten, vanaf Steenstrate tot aan 't Hooghe en zuidwaarts. De Fransen verzuimden de bouw van een doorlopende lijn met reserve- en verbindingsloopgrachten en bouwden slechts hier en daar mitrailleurposten die door prikkeldraadversperringen met elkaar verbonden waren. Hygiëne behoorde ook niet tot hun prioriteiten. Toen de "Tweede slag bij Ieper" op 22 april 1915 uitbrak, lagen nog overal onbegraven lijken van gesneuvelde Fransen en Duitsers van de slag een zestal maanden vroeger. Op sommige plaatsen werden zelfs lichamen in de versterkingen "ingebouwd". Als er dan al ergens verbindingsloopgrachten waren, werden die als W.C. gebruikt. De lijkengeur en de stank van de uitwerpselen was dan ook werkelijk ondraaglijk. Het was in deze situatie dat de Canadezen en Britten terechtkwamen, toen ze in het voorjaar van 1915 een deel van het Franse front overnamen. Hun eerste werk was dan ook de aanleg van een efficiënter loopgravensysteem en het ontsmetten van het terrein.

"Hill 60" was één van de hoogtes van waarop de Duitsers een uitstekend zicht op Ieper en de frontstreek hadden. Dit was een doorn in het oog van de Britten. Daarom werd de heuvel op drie plaatsen ondermijnd en op 17 april 1915 liet men de springstof onder de Duitsers ontploffen. Daarna bestormden Britse soldaten de heuvel. Dit was echter de plaats van waar de Duitsers oorspronkelijk hun eerste gasaanval wilden laten starten. Om de ontdekking van de ingegraven gasflessen te voorkomen, leverden de Duitsers helse gevechten om de heuvel te heroveren. Pas op 5 mei slaagden de Duitsers er in om de heuvel weer volledig te bezetten.


Bron: © Robert Missinne, Interreg 1995, Lessenreeks 1914-18