98-jarige veteraan zamelt geld in voor zijn Home From Home.
 
George is geboren in 1921 uit het huwelijk tussen een Belgische dame, die aan de overkant van de veldhospitalen in Lijssenthoek (Poperinge, België) woonde, en zijn Schotse vader (uit Croy, Inverness-shire) die daar tijdens de Grote Oorlog diende. Na de wapenstilstand werd George's vader, samen met vele andere Britse soldaten, in dienst genomen door de Imperial War Graves Commission (IWGC) om de graven van zijn gesneuvelde collega's te verzorgen. Later begon George, geïnspireerd door zijn vader, op 17-jarige leeftijd ook te werken voor de IWGC, meer bepaald op Lijssenthoek Military Cemetery. In hun vrije tijd bezochten vader en zoon regelmatig de plaatselijke Britse Every Man's Club, Talbot House.
 
Talbot House werd in 1915 opgericht door Britse aalmoezeniers en werd een ‘Home From Home’ voor meer dan een half miljoen vermoeide Tommies, die bovendien hun thuisland misten. Hier ontmoetten ze vrienden, ongeacht hun rang, dronken een kopje thee, schreven brieven naar huis, genoten van een mooi onderhouden tuin en speelden piano. Op zolder bood een kapel enige troost en hoop voor de mannen die terug moesten naar de loopgraven. De club was zo succesvol dat, kort na de oorlog, zo'n 500 Toc H-afdelingen in het hele Gemenebest ontstonden.
 
Toen de club in 1930 weer openging voor pelgrims en Britse expats, na teruggekocht te zijn van zijn Belgische eigenaars, waren vader Walter en zoon George er als de kippen bij. Ze werden vaste bezoekers, ontmoetten collega-veteranen en verzorgden de tuin van de Britse club. Jammer genoeg ging het noodlot weldra opnieuw toeslaan. Bij de Duitse invasie van België in 1940 gaf de IWGC haar personeel en hun families de opdracht om terug te keren naar hun thuisland. Verschillende IWGC-medewerkers kwamen samen in Talbot House, klaar om geëvacueerd te worden. Het was duidelijk dat ze het huis niet zouden verlaten voordat ze naar de tuin waren geweest! In hun herinnering draagt één kamer nog steeds de naam Dunkirk.
 
George zelf vluchtte door het noorden van Frankrijk waar hij enkele keren op het nippertje kon ontsnappen. De reis laat vandaag nog steeds een grote indruk op hem na, omdat hij voor het eerst geconfronteerd werd met dood en vernietiging. Met zijn Britse grijze jas aan kon hij aan boord van een gecharterde Nederlandse veerboot vertrekken uit Boulogne.

George ging bij de RAF (Britse Luchtmacht) in Edinburgh werken en volgde een opleiding tot vliegtuigmonteur voor Mosquito-vliegtuigen. Het werk van Leading Aircraftman Sutherland was zowel een spannend als een gevaarlijk karwei, omdat er voortdurend aanvallen werden gepleegd op de landingsbanen. Eind 1944 slaagde hij erin een heel konvooi langs de Frans-Belgische grens om te leiden zodat ze door zijn geliefde Poperinge zouden passeren. Zijn vrienden juichten hem toe toen hij zijn geliefde, die hij aan het begin van de oorlog had moeten achterlaten, kwam opzoeken. Ze trouwden iets later; een feestje dat niet snel vergeten werd aangezien Veldmaarschalk Montgomery toevallig in de stad bleek te zijn. Zodra de Duitsers waren gevlucht, ging Talbot House weer open en was George terug, dit keer ook als soldaat.
 
De naoorlogse jaren brachten veel gelukkige momenten met zich mee toen George en zijn vader hun werk in Lijssenthoek weer konden verder zetten. In 1962 kwam ook de zoon van George, Alex, werken voor de IWGC. Zo ontstond de dynastie van de Schotse hoveniers die voor hun landgenoten In Flanders Fields zorgden. In de loop der jaren nam George talloze pelgrims en scholen mee naar Lijssenthoek. Ook vandaag blijft hij een vaste gast bij Talbot House en is zeer gecharmeerd van de Talbotousians Brunch & Garden Party. Hoewel de plek er volgens George vandaag de dag misschien schoner uitziet, is de thee en het warme welkom hetzelfde.
 


Aangezien Talbot House nu in financiële moeilijkheden verkeert als gevolg van de sluiting tijdens de pandemie, wil George graag zijn steentje bijdragen om aandacht te vragen voor de campagne die dit kostbare stukje levende geschiedenis wil helpen vrijwaren. Meestal gaat George in het voorjaar op vakantie naar Canterbury maar omdat dit wegens de pandemie nu niet mogelijk is, dacht George dat hij in de Engelse tuin van Talbot House wel een vleugje Groot-Brittannië kon opsnuiven. Op 8 mei 2020, de 75ste herdenkingsdag van VE-dag (Victory in Europe, WOII), probeert hij een wandeling te maken naar Talbot House, zijn Britse thuisbasis. Op sociale media (Twitter & Facebook) worden mensen uitgenodigd om hem te volgen terwijl hij zich voorbereidt op de wandeling en ook de livestream van de wandeling zelf te volgen. Hij zal anekdotes vertellen over zijn leven, zijn tijd bij de luchtmacht en zijn band met Talbot House. Via #WalkwithGeorge wil hij op bescheiden wijze bijdragen aan het herstel van het Huis waar hij hoopt te kunnen genieten van nog veel meer feesten als het beest eindelijk is gedood. 

Meer info: www.talbothouse.be en https://www.facebook.com/talbothouse.be