250 Grenadier Guards, samen met familieleden en vrienden, gaan 375 kilometer fietsen van Londen naar Waterloo in België om geld op te halen voor het goede doel van hun Regiment.

Na drie verblijven in Afghanistan, waarbij 15 mannen sneuvelden en 87 gewond raakten, hecht het Regiment veel belang aan het helpen van hun zwaargewonden, inclusief 18 geamputeerden en hun families, bij de start van een nieuw leven.

Het evenement begint op 24 september 2013 met een korte dienst van dankzegging bij het Guards Memorial op Horseguards Parade in Londen. Met een muzikale uitgeleide van de Band of the Grenadier Guards, vertrekken de fietsers vervolgens op weg naar Dover en steken het kanaal de volgende dag over door middel van een P&O veerpont.

De overnachting op 25 september zal worden gehouden in Ypres (Ieper). Een receptie/buffet diner zal gehouden worden in het Museum Café binnen de Lakenhalle, waarna de Band of Grenadier Guards in volledig ceremonieel tenue het ‘beat the retreat’ zal spelen op het hoofdplein om nadien naar de Menenpoort te marcheren om deel te nemen aan de ‘Last Post’ ceremonie, waar de Luitenant-kolonel van het Regiment the Exhortation zal voorlezen, een inspirerende text voor de troepen.

Op 26 september zullen de fietsers door Oudenaarde passeren, waar de band een concert zal geven op het hoofdplein, en de fietsers zullen die avond arriveren bij de Sint Jozefskerk/Koninklijke kapel, tegenover het Wellington museum in Waterloo. De Band of the Grenadiers zal op 28 september het ‘beat the retreat’ spelen bij de Sint-Sebastiaansgilde te Brugge, waar het Regiment in 1656 werd opgericht.

-----------

Sinds hun oprichting hebben de Grenadier Guards een nauwe band met België. Het regiment werd in 1656 in Brugge opgericht door Koning Karel II en vergezelde hem bij zijn terugkeer naar Engeland in 1660. In deze tijd stonden ze bekend als de 1st Guards.

De tweede gevechts onderscheiding voor het Regiment werd verkregen bij de belegering van Namur in 1695 en in de veldslagen van de Spaanse Successieoorlog waren de 1st Guards het enige Regiment in het Britse leger die in alle vier veldslagen – Blenheim, Ramillies, Oudenaarde en Malplaquet onderscheiden werden.

Het was bij de veldslag van Waterloo in 1815 waar het Regiment haar huidige titel en faam behaalde. Toen Napoleon zijn definitieve aanval plaatste met zijn keizerlijke grenadier troepen, hielden de 2e en 3e battalions van de 1st Guards hun grond en sloegen zij de aanval volkomen af.
Ter ere van hun overwinning op de Franse keizerlijke grenadiers werden de 1st Guards een Regiment van Grenadiers en kregen ze de titel van First or Grenadier Regiment of Foot Guards; de Granaat werd aangenomen als insigne en de berenmuts werd gedragen na Waterloo.

Bijna honderd jaar later vertrok het 2e battalion van Grenadier Guards naar België in augustus 1914 en na het oversteken van de velden van Malplaquet, waar het eens gevochten had met dergelijke onderscheiding, arriveerden ze in Mons. Het Britse leger was echter te laat om de Duitse opmars te stoppen en zoals de geschiedenis van het regiment dicteert, “En zo begon die historische, verschrikkelijke terugtocht uit Mons.”
Twee maanden later arriveerde de 1st Battalion in Zeebrugge op 4 oktober en baande zich een weg naar Brugge met de trein om vervolgens te voet naar Gent te gaan. Op 14 oktober werd Ypres bereikt, waar de eerste loopgraven werden uitgegraven op de plek die later het verschrikkelijk slagveld van de Eerste Wereldoorlog zou worden. Aan het einde van november 1914 had het battalion slechts 4 officieren en 100 mannen over. De gevechts onderscheiding van Ypres 1914-17 is er een die het regiment met veel trots draagt.

Het was op een september avond in 1944 toen de Grenadier Group of the Guards Armoured Division (pantserdivisie) Brussel binnen traden als bevrijders. Zoals het archief van het Regiment verkondigd, “voor de Brusselaars betekende deze nacht het einde van negen jaar bezetting [België is het enige land wat Duitse bezetting heeft moeten doorstaan tijdens twee wereld oorlogen]....De hele nacht door dansten de Brusselaars op straat, zongen liederen en dronken toasts met Champagne op hun bevrijders. Toen de Grenadiers eindelijk naar bed gingen, was dit misschien wel de meest memorabele dag van hun leven.”