Op z'n tachtigste is hij, Neville Minas uit Cambridge, maar die jaren weerhouden hem er niet van zich jaarlijks minstens een maand als vrijwilliger in te zetten in het Talbot House in Poperinge. ,,Ik zette hier voor het eerst voet aan de grond in 1960. In de voorbije veertig jaar drukte ik al duizenden gasten de hand. Ik hou ervan hen hartelijk te verwelkomen, wegwijs te maken en een cup of tea aan te bieden.''

Het Talbot House, bakermat van de wereldwijd vertakte Toc H-beweging, blijft verbazen. Achter de muren van het statige herenhuis in de Gasthuisstraat maken de bewoners elke dag de principes van stichter Tubby Clayton waar: vriendschap, gelijkheid en dienstbaarheid zijn er geen loze begrippen.
Het nieuwste voorbeeld van die inzet is het werk - helemaal achter de schermen - van de vele vrijwilligers. Engelsen die ieder om beurt met partner of alleen het Kanaal oversteken om het de vele gasten in Poperinge naar hun zin te maken. Zij zorgen voor en na de diensturen van het personeel gratis als goede huisvaders en -moeders voor The Old House.
,,Recordhouder'' onder die volunteers is de 79-jarige Neville Minas. Geboren in Birma, belandde hij na omzwervingen tijdens de Tweede Wereldoorlog in 1949 in Londen. Hij werkte er jarenlang in het financiële departement van de United Society for the Propagation of the Gospel (USPG).
Maar Minas werd vooral bekend als de huisbewaarder van het Talbot House met de naam The Brothers' House in Kensington (Londen). ,,Ik zet me al heel mijn leven in voor Toc H'', zegt Neville. ,,In die 34 jaar verwelkomde ik in Londen duizenden jongeren, onder wie veel Poperingenaars die hun Engels kwamen bijschaven.''
,,In 1983 ging ik met vervroegd pensioen bij de USPG en sloot ook het Talbot House in Londen zijn deuren. Meteen kwam er tijd vrij om mij een maand per jaar in Poperinge in te zetten. Die stad, en meer bepaald dit Old House, is mijn tweede thuis.''

Nederlands

Neville weet intussen hoe hij de gasten het best verwelkomt: ,,Iedereen is gecharmeerd door een hartelijk welkom, een handdruk en een gezellig kopje thee. Ik bezorg de gasten die voor het eerst komen ook schriftelijke informatie over het huis en sta ter beschikking voor bijkomende uitleg.''
,,Veel bezoekers komen hier met gemengde gevoelens. Zij zijn op zoek naar gevallen verwanten in de Salient en die confrontatie is niet altijd vrijblijvend. Een troostend woord of een klein gebaar geeft hen een gevoel van thuis zijn'', weet Neville.
Hij leidt de gasten ook naar hun kamer en legt de regels van het huis uit. Koken hoeft niet: de keuken is self catering (ieder kookt zijn eigen potje) en de meeste gasten eten op restaurant.
Ondanks die inzet gedurende veertig jaar kent de Brit nog maar enkele woorden Nederlands: ,,Ik schaam me een beetje. Ik leer elk jaar enkele woorden. Maar een jaar later ben ik ze alweer vergeten''.
Neville is bijna tachtig, ook andere vrijwilligers zijn al op pensioen. ,,Ik ben ervan overtuigd dat er opvolging komt. Het Talbot House is de stam van Toc H. Er zullen altijd Britten zijn om ons werk voort te zetten.'' (BWP)