Eind 2004 jaar kreeg de Elverdingse kerkvloer een nieuw tapijt. Toen bij die gelegenheid de preekstoel een andere plaats kreeg, en het oude tapijt verwijderd werd, kwam op die plaats onverwacht een koperen gedenkplaat aan het licht, die verwees naar een in 1917 Britse officier, gesneuveld in Langemark, maar begraven op een militaire begraafplaats in Elverdinge. De tekst op deze plaat (50 x 30 cm) luidt :
 
In het nieuwe tapijt werd wijselijk en terecht beslist een opening uit te sparen voor deze onverwachte ontdekking, en ze daarbij op een verzorgde manier in te lijsten, waardoor dit stukje kerkgeschiedenis, dat verwijst naar de Grote Oorlog, sindsdien weer te bewonderen valt.





Boezingenaar Aurel Sercu, die eerder toevallig geïnformeerd en meteen geïntrigeerd werd door deze herontdekking, heeft zich de maanden erna vastgebeten in de geschiedenis van deze herontdekte plaat en vooral van de persoon die ermee herdacht wordt. En ook contact genomen met de familie in Engeland. (Christopher Tennant's broer bleek helaas overleden in 2003, maar diens weduwe reageerde heel positief op het contact.)

Op zaterdag 3 sept. 2005, dag op dag 88 jaar nadat Christopher Tennant gesneuveld was (3 sept. 1917), gaf Aurel Sercu voor een aantal geïnteresseerden van de Vrienden van het In Flanders Fields Museum toelichting bij de betekenis ervan, tijdens een van de Remembrances die deze vereniging van tijd tot tijd houdt ter nagedachtenis van een bepaalde gesneuvelde.

Bij die gelegenheid werd ook een kader opgehangen aan de nabije pilaar met enkele foto's en wat uitleg, ook in het Engels. Later die avond werd een korte plechtigheid, met de Last Post, gehouden bij het graf van Christopher Tennant en werden er bloemen neergelegd. Voor foto's van deze uiteenzetting en plechtigheid, klik hier.

Het was de moeder van 2nd Lieutenant (George) Christopher Tennant, van het 1ste Bataljon Welsh Guards, ondertussen weduwe geworden, die deze herdenkingsplaat in de kerkvloer liet aanbrengen in de jaren 1920. Later, in de jaren 1960, werd - met medeweten van de familie - deze plaat bedekt door het vroegere tapijt, maar eind 2004 is ze dus weer eerder toevallig aan het licht gekomen.

George Christopher Tennant (maar in de familie steeds Christopher genoemd) werd geboren in Wales op 10 oktober 1897, als eerstgeborene in een familie met veel aanzien, als zoon van Charles Coombe Tennant en Winifred Pearce Serocold. Een overgrootvader van Christopher Tennant had in het begin van de 19de eeuw een kanaal aangelegd in Zuid-Wales, waardoor latere generaties welgesteld werden. De familie onderhield contacten met tal van prominenten, waaronder ook de toenmalige Britse Eerste Minister, David Loyd George. Een van de bekendste leden van de familie was een aangetrouwde oom van Christopher : Henry Morton Stanley, de Afrikaanse ontdekkingsreiziger.



Wanneer Christopher 10 is, komt er een zusje in het gezin, Daphne, dat echter na anderhalf jaar overlijdt. Een drama voor moeder en zoon, maar hun sterk spiritistisch geloof sterkt hen. In 1909 en 1913 zal Christopher nog twee broers krijgen, Alexander en Henry.

Het gezin woonde de helft van het jaar in een manor house, Cadoxton Lodge (foto hieronder), nabij Neath (Wales), en de rest van het jaar in Londen. Christopher bleek een begaafd student, en zou waarschijnlijk naar Trinity College in Cambridge gegaan zijn na zijn middelbare studies, maar hij onderbrak zijn studies in 1916, voor een militaire carrière. Uit plichtbesef.



Zijn opleiding tot officier deed hij in Sandhurst, en eind april 1917 voltooide hij die. De maand erop voegde hij zich bij zijn regiment, de Welsh Guards.

Op 9 augustus 1917 kwam hij met een nieuwe lichting van 150 man aan in Le Havre, en enkele dagen later, op 18 augustus bevond de jonge officier zich met zijn eenheid in Proven, nog op veilige afstand van de frontlijnen bij Langemark. Drie dagen later, 21 augustus, was hij in Elverdinge. Het kanonnengebulder vond hij, zoals hij in een brief aan z'n moeder schreef, "wonderful". En hij voelde zich opgewekt ("in good spirits") en genoot van "the great adventure".

Op 1 september 1917 is hij voor de eerste keer aan de frontlijn : even ten westen van Langemark, ten zuiden van een hoeve die op de loopgravenkaarten aangeduid is met Cannes Farm. Dit is ongeveer tussen waar nu de Duitse begraafplaats is en de wijk Wijdendrift (straat naar Bikschote).

Afgezien van de Duitse artilleriebeschietingen is het er rustig. De hevige gevechten van 16-18 augustus, de Slag om Langemark, kort na de Slag om Pilkem Ridge en nog in een beginfase van de Derde Slag om Ieper, zijn stilgevallen. De Britten hadden vooruitgang geboekt (Fortuinhoek), maar o.a. Langemark zelf hadden ze weer moeten prijsgeven. En Haig had het bevel gegeven voorlopig niet te proberen verder door te storten, maar af te wachten tot het IIde leger van Plumer klaar zou zijn.

Christopher had z'n moeder dan ook gerustgesteld : "It is a very quiet part of the line. Ik sta heel filosofisch tegenover gevaar, en ik ben ervan overtuigd dat ik veilig zal terugkeren." Die eerste dag aan de frontlijn schrijft hij aan haar : "Ik zit nu in een dug-out in de frontlijn. Het is een vroegere Duitse betonnen bunker, en heel sterk. Een Duitse loopgraaf eigenlijk, die dus naar de 'verkeerde' kant gericht is, en veel inslagen vertoont van obussen."

Deze brief van 1 september heeft Christopher echter niet kunnen versturen. Hij werd gevonden op z'n stoffelijk overschot toen hij 2 dagen later sneuvelde. En dat geldt ook voor zijn laatste brief, van 2 september. Daaruit de volgende zinnen :

"Alles is goed. Vannacht word ik afgelost. Tegen de tijd dat je dit krijgt, zal je al weten dat ik het goed stel. Er is hier niet zoveel te doen, de hele dag, behalve nu en dan wat slapen. Vanmorgen ben ik in m'n gezicht geraakt door een stukje shrapnel, maar het veroorzaakte nauwelijks een schram. Hier word je een echte fatalist. God bless you."

Ook deze brief zou zijn moeder niet ontvangen. Op 6 september kreeg ze een telegram van het War Office : "Tot onze spijt moeten we u laten weten dat Second Lieutenant George Christopher Serocold Tennant, 1st Bn. Welsh Guards, gesneuveld is op 3 september."

In de vroege morgen van die dag, om 4 uur, wanneer Christopher vandaar juist weer vertrokken is naar Elverdinge ('s anderendaags zou hij zelfs met verlof naar Parijs gaan), en hij zich bevindt tussen Cannes Farm en de weg Langemark - Wijdendrift - Bikschote (zie foto hieronder), ontploft een obus vlak bij hem. Hij wordt getroffen in het gezicht, is bewusteloos en sterft enkele minuten later. Hij was 19 jaar.



's Anderendaags wordt hij met militaire eer begraven op Canada Farm Cemetery (Elzendammestraat, Elverdinge, plot II, rij D, graf 1 ; het eerste graf links, zie foto hieronder). Zijn stoffelijk overschot was gewikkeld in een laken en bedekt mety de Union Jack. Een vlag met de Welshe draak was niet ter beschikking. Veel manschappen van de Welsh Guards wonen de teraardebestelling bij. Minder van zijn officieren, want deze bevinden zich nog aan het front in Langemark.







De dood van Christopher Tennant wordt ook vermeld in de History of the Welsh Guards, in de passage waar het 1ste Bataljon Welsh Guards afgelost wordt door het 2de Coldstream Guards. "Het was tijdens deze laatste tour of Duty dat het regiment een charmante jonge officier, Tennant, verloor. Een intelligente jongeman die in de weinige dagen dat hij aan het front was, de grootste minachting voor gevaar getoond had."

Reeds het jaar erop (1918) wordt door een vriend van de familie, Sir Oliver Lodge, zijn biografie geschreven : "Christopher - A Study in Human Personality". Zeer opvallend en aandoenlijk is de intense en haast romantische verhouding die blijkens de gepubliceerde briefwisseling heeft met zijn moeder, en ook uit hun diep geloof in een later leven, in een duidelijk spiritistische betekenis. Beiden waren overtuigd van een leven na de dood en van de mogelijkheid om van de andere kant uit contact te nemen met de nog levenden. De Dood was volgens hen niet meer dan een deur naar een voller en vrijer leven. Het onderschrift onder aan de grafsteen luidt dan ook : Resurrexit. (Hij is verrezen.)

Enige tijd voor z'n dood hadden moeder en zoon overigens duidelijke afspraken gemaakt hieromtrent, en ze waren ervan overtuigd dat contact na de dood zou blijven bestaan. Christophers moeder was overigens een spiritistisch medium door wie de geesten zich manifesteerden. Zij was verder ook een artistiek geïnteresseerde vrouw (schilderkunst en poëzie), en politiek en sociaal geëngageerd. Zij overleed in 1956.



Bijdrage: Aurel Sercu