Zo'n vijftien jaar geleden vertelden mensen van rond de honderd als laatste getuigen over de Grote Oorlog in de frontstreek.

De Grote Oorlog verbrijzelde plots hun veilige leefomgeving. Zo moesten de meesten in allerijl en met enkele schamele bezittingen op de vlucht slaan. Sommige gezinnen werden tijdens de eerste chaotische oorlogmaanden gescheiden om pas vier jaar later weer herenigd te worden. Bij de terugkeer na de wapenstilstand zagen ze zich verplicht om hun bestaan vanuit het puin weer op te bouwen.

Het valt op dat de getuigen heel wat oorlogsgebeurtenissen uit hun kindertijd bijzonder scherp hebben waargenomen. En dat hun herinneringen eraan na 85 jaar nauwelijks vervaagd zijn. Alsof het pas gisteren gebeurd is, brengen ze aangrijpende, dramatische en onwaarschijnlijke verhalen:

Ik heb zes jaar mijn moeder niet gezien - Vader stopte zich weg in het duivenkot - Mannen in een rok, dat viel op - Ik vluchtte in mijn mooi communiekleed - De vliegers smeten vergif - Ze sneden de oren van de Duitsers af - Moeder waste voor de Engelsen - Er kwamen soldaten vragen achter mademoiselles - Ik denk dat ze mijn hondje, net als onze geit, opgegeten hebben - Ik zag een Duitser enkele van zijn vingers afkappen - Ik sprak toen evengoed Engels als Vlaams - We kregen elk een stuk chocolade van koningin Elisabeth - We mochten geen licht maken - We leerden boksen, voetballen en roken - De mensen weenden toen de Hallen van Ieper brandden - Sitte ging naar de voute met die soldaat - enz. 

Technische gegevens:

• Getuigen van de Grote Oorlog
• Koenraad Dumoulin, Steven Vansteenkiste en Jan Verdoodt
• Paperback
• 240 blz., 24 op 16 cm
• ca. 200 foto's
• 22,50 EUR
• ISBN 9789055081394
• www.klaproos.be

Gepubliceerd op 07/06/2014.