“Het was niet uit haat, maar uit liefde dat uw zoon, uw broer, uw echtgenoot zijn plicht vervulde in Vlaanderen. Het was liefde die hem altijd vergezelde; liefde bracht hem hier, omwille van u.”

Padre Philip Tubby Clayton van Talbot House verwoordt de liefde van de soldaten voor hun land en hun familie tijdens zijn pelgrimstochten kort na de oorlog. Honderd jaar na datum is het nog steeds die liefde van hun familie die hen terug naar deze streek haalt. Op zoek naar de plek, ver van thuis, die onlosmakelijk met hen verbonden is. Eens gevonden laten ze ‘iets’ na als bewijs van hun pelgrimage. Soms een kopie van een foto, gehuld in plastic om de weersomstandigheden langer te weerstaan, waardoor de gebeitelde naam plots een gezicht krijgt…

Net die foto’s inspireerden de Ieperse kunstenaar Yves Delplace. Het feit dat die foto’s honderd jaar geleden genomen werden met de achterliggende angst dat dit misschien het laatste beeld kon zijn. Jongens, mannen in burger of in uniform. De zelfverzekerde blik richting fotograaf, door regen en zon vervaagd en verbleekt. Symboliek van de kwetsbaarheid.

Yves begon de foto’s na te schilderen, gewoon zoals ze waren. Uitgewerkt in zwart/wit met diverse materialen: pen en inkt, potlood, acrylverf, stift, … Het formaat daarentegen is altijd hetzelfde: postkaartformaat. Een dialoog tussen verscheidenheid en gelijkheid. Er komen geen voorafgaande schetsen, studies, scan- of kopieerwerk aan te pas. Inktvlekken die willekeurig en toevallig lijken, worden gestuurd tot de trekken van de personen in kwestie verschijnen. Daarna worden ze bijgewerkt tot een zo goed mogelijke en sprekende gelijkenis. Soms begint Yves van vooraf aan, maar dan dient het bestaande werk als ondergrond.

Wat een paar jaar terug begon met maken van een portret van een halfvergane foto die hij onder de Menenpoort vond, is – op dit moment – uitgegroeid tot 463 portretten. Yves kwam in contact met David Delva, hovenier bij de Commonwealth War Graves Commission. Waar verwelkte bloemen, kransen en dergelijke na verloop van tijd richting container verdwijnen, kon David het niet over z’n hart krijgen de foto’s weg te gooien en begon hij die te verzamelen. Dat nieuws verspreidde zich vrij snel onder de collega’s, waardoor de foto’s vanaf dan aan David werden overhandigd.

Uit de collectie van David, maakte Yves oorspronkelijk een selectie, maar uiteindelijk schilderde hij alle foto’s na, juist om het grote aantal te benadrukken. Elk portret is anders. Wanneer je ze naast elkaar presenteert, worden de verschillen benadrukt. Het gaat niet om een groep portretten, maar een verzameling van individuen. Elk portret is een specifiek persoon. Wat hen met elkaar verbindt, is dat ze allen slachtoffer werden van de waanzin van de oorlog en dat ze tot op de dag van vandaag worden gemist.

Yves Delplace is al 40 jaar werkzaam als schilder en restaurateur bij de Britse oorlogsgravendienst, de Commonwealth War Graves Commission. De CWGC en Talbot House hebben sterke historisch banden die teruggaan tot de oorlogsjaren.

Na afloop van de tentoonstelling worden de werken door Yves te koop aangeboden. Voor meer info, neem contact op met onze balie.

Inbegrepen in het museumbezoek.

Meer info: www.talbothouse.be