Op 9 oktober 1914 ontvlucht Belpaire op advies van haar neef-aalmoezenier Jules Belpaire het bezette Antwerpen. Ze doet dat in het gezelschap van haar nicht Elisabeth Mansion, haar neef-kapelaan Jan Belpaire, haar trouwe medewerkster Louisa Duyckers en twee dienstmeiden. Het is de bedoeling in Gent bij Mansions ouders te verblijven, maar omdat ook daar de toestand onveilig is, zet de tocht zich verder naar De Panne. Belpaire is eenenzestig en de vlucht valt haar zwaar. Na een reis van vijf dagen betrekken de vrouwen – Jan Belpaire zijn ze inmiddels uit het oog verloren – de Villa Joliette aan de zeedijk, die toebehoort aan een van Belpaires broers. Belpaire denkt er maar vier dagen te blijven,maar de oorlog beslist daar anders over: de bejaarde dame met de wijde zwarte mantel, grijze vlechten en blauwe ogen zal vier jaar lang deel uitmaken van het leven in de kuststad. Reeds kort na haar aankomst verhuist Belpaire met haar gevolg naar de Swiss Cottage, eigendom van de familie Collon, die in november 1914 naar Engeland vertrekt. De Swiss Cottage ligt aan de Koninginnelaan, een zijstraat van de Boulevard van Duinkerken die parallel loopt met de zeedijk. De sympathieke villa zal de thuishaven worden voor ,,talrijke bezoekers, simpele piotten, brankardiers, officieren, priesters, kunstenaars /…/ die, half ontredderd soms, bij het ‘Swiss Cottage’ aanlandden, het hekje open, het trapje op en in ’t gezellig kamerken met z’n breede vensterruiten /…/ zich seffens een weinig thuis gevoelden? ” (priester-aalmoezenier August Nobels: Juffrouw Belpaire in de Yzerstreek, in Ons Volk Ontwaakt, 6 augustus 1922). (Bron: Katrien François)