The village and most of the commune of Zillebeke were in British hands during the greater part of the War; but the number of cemeteries in the neighbourhood bears witness to the fierce fighting of which it was the scene, even under conditions of trench warfare, from 1914 to 1918. The Ypres-Comines canal (now disused) ran South-East from Ypres between Zillebeke and Voormezeele; and about 2 kilometres South-West of Zillebeke village, where it approaches the old front line, its bed lies between banks of spoil thrown up when it was made. Near the North side of it is "Chester Farm", and near the farm are Chester Farm and Spoilbank Cemeteries, the latter of which was sometimes called Chester Farm Lower Cemetery or Gordon Terrace Cemetery. Spoilbank Cemetery was begun in February, 1915, and used by troops holding this sector until March, 1918. It is particularly associated with the casualties of the 2nd Suffolks on "The Bluff" early in 1916. It was enlarged after the Armistice by the concentration of graves from the battlefields of Ypres.

There are now over 500, 1914-18 war casualties commemorated in this site. Of these, over a quarter are unidentified and special memorials are erected to ten soldiers from the United Kingdom and one from Australia, known or believed to be buried among them. The cemetery covers an area of 4,160 square metres and is enclosed by a curb.

Burials (Commonwealth War Graves Commission):

• United Kingdom: 436
• Canada: 16
• Australia: 68
• Total Commonwealth: 520

The Bluf - Grosse Bastion Eind 1914 sneed de frontlijn midden door de diepe kanaalsleuf van de vaart Ieper-Komen. Britse troepen bezetten The Bluff, een 9 m hoge bult op de rand van de sleuf, die rond 1870 kunstmatig was opgeworpen met vergraven gronden. Dit was één van de weinige plaatsen langs het front waar de geallieerden hoger lagen dan de Duitse linies. Van op The Bluff konden de Britten de nabije Duitse linies observeren en beschieten. Eind 1915 en in de loop van 1916 probeerden de Duitsers herhaaldelijk om de hoogte (Grosse Bastion) in te nemen via zware mijnexplosies. Na drie explosies op 14 februari 1916 werd het verdedigende Britse peloton van 50 soldaten, op 3 man na, uitgemoord. Op 2 maart 1916 wisten de Britten na een zorgvuldig voorbereide verrassingsaanval hun hoogte te heroveren. Helse mortierbeschietingen en dodelijke raids bleven dagelijkse kost. Een nieuwe, enorme Duitse explosie op 25 juli 1916 sloeg de hele bult weg, maar de Britten hielden stand. Ze antwoordden op hun beurt met kleinere, zeer gerichte mijnexplosies eind december 1916. De Duitse en Britse explosies hadden de hoogte omgetoverd tot een diepte met brede kraters. Na 1916 luwde het strijdtoneel. Beide legers nestelden zich in de steile flanken van de diepe kraters. Talrijke ondergrondse barricades beletten het uitgraven van nieuwe mijngangen. De toestand bleef de laatste oorlogsjaren vrijwel onveranderd. (Bron: thematische fietstocht 'De mijnenslag van 1917' - Westtoer)