Raymond Lodge werd op 25 januari 1889 in Liverpool geboren. Hij was de jongste zoon van Oliver Lodge en Lady Lodge - met haar meisjesnaam Mary Marshall. Het gezin telde 12 kinderen. Raymond bezocht Bedales School in Petersfield, Hampshire en in 1906 maakte hij zijn opwachting aan de universiteit van Birmingham waar zijn vader hoofd van was. Gedurende vier jaar volgde hij er een ingenieursopleiding. Vreemd genoeg komt in de annalen van de universiteit zijn naam niet in de lijst van de afgestudeerden voor. Na een stageperiode van twee jaar bij autobouwer Wolseley kreeg hij een job bij Lodge Brothers, het ingenieursbureau van de familie. In september 1914, terwijl zijn ouders in Australië verbleven, nam hij dienst in het leger. Hij werd ingedeeld bij het 3de bataljon van het South Lancashire Regiment en na opleiding in Great Crosby bij Liverpool en ook nog in Schotland, vertrok hij op 15 maart 1915 naar Vlaanderen waar hij bij het 2de bataljon terechtkwam. Eind maart zat hij in de loopgraven bij Ieper. (Met het cryptische zinnetje “VerY PRESsing are the Germans, a buried city” gaf hij zijn positie aan zijn ouders door.) Zijn ingenieursopleiding kwam uistekend van pas bij de constructie van loopgraven en schuilplaatsen en zijn technische kennis stelde hem in staat wapens zo aan te passen dat ze efficiënter gebruikt konden worden; zo ontwierp hij een onderstel voor machinegeweren waardoor het mogelijk werd het wapen gemakkelijker tegen vliegtuigen in te zetten. Op 26 juni 1915 begon hij aan een twee weken durende training als machine gun officer. Van 16 tot 20 juli verbleef hij met verlof in Engeland. In september voerde hij de “C” compagnie aan en vergezelde zelfs luitenant-generaal Sir Herbert Plumer bij diens inspectie van het bataljon op 9 september. Op 14 september bevond hij zich in de voorste linie toen het advies kwam dat hij zijn compagnie daar beter weg kon halen omdat er een Duitse beschieting op til was. Hij stuurde zijn mannen de verbindingsloopgraaf in en volgde hen zelf als laatste. Op dit moment raakte hij door een granaatinslag dodelijk gewond. Wellicht had de vijand de troepenbeweging met periscopen kunnen volgen en het vuur onmiddellijk geopend. Zoals de verslagen het melden, werd Raymond Lodge aanvankelijk begraven “rechts van de weg naar Menen, net voorbij de plaats waar die door de spoorweg naar Zonnebeke wordt gekruist”. Dit is dus in de onmiddellijke buurt van Hell Fire Corner. Hij was 26 jaar oud. Bron: Freddy Rottey, 14 september 2005 Raymond Lodge werd op 25 januari 1889 in Liverpool geboren. Hij was de jongste zoon van Oliver Lodge en zijn vrouw Mary Marshall. Het gezin telde maar liefst 12 kinderen. Raymond bezocht Bedales School in Petersfield, Hampshire en in 1906 maakte hij zijn opwachting aan de universiteit van Birmingham, waar zijn vader het hoofd van was. Hij volgde er gedurende vier jaar een ingenieursopleiding. Vreemd genoeg komt in de annalen van de universiteit zijn naam niet in de lijst van afgestudeerden voor. Na een stageperiode van twee jaar bij autobouwer Wolseley kreeg hij een job bij Lodge Brothers, het ingenieursbureau van de familie. In september 1914, terwijl zijn ouders in Australië verbleven, nam hij dienst in het leger. Hij werd ingedeeld bij het 3de bataljon van het South Lancashire Regiment en na opleiding in Great Crosby bij Liverpool en ook nog in Schotland, vertrok hij op 15 maart 1915 naar Vlaanderen. Eind maart zat hij hier in de loopgraven bij Ieper. Censuur zag er op toe dat militairen in hun correspondentie met de familie geen strategisch belangrijke informatie doorgaven, stel dat zo’n brief in handen van de vijand viel. Maar dit reglement bleek te omzeilen. Hoe Raymond er bijvoorbeeld toch in slaagde om iets over zijn verblijfplaats te onthullen voor het thuisfront, lees je straks in het brochuurtje dat je krijgt. Zijn ingenieursopleiding kwam uitstekend van pas bij het uitbouwen van loopgraven en schuilplaatsen en zijn technisch inzicht stelde hem in staat verbeteringen voor te stellen zodat wapens efficiënter gebruikt konden worden; zo ontwierp hij een onderstel voor machinegeweren waardoor het mogelijk werd het wapen ook gemakkelijker tegen vliegtuigen in te zetten. Op 26 juni 1915 begon hij aan een twee weken durende training als machine gun officer. Van 16 tot 20 juli verbleef hij met verlof in Engeland. In september voerde hij de “C” compagnie aan en vergezelde zelfs luitenant-generaal Sir Herbert Plumer bij diens inspectie van het bataljon op 9 september. Op 14 september 1915, vandaag precies 90 jaar geleden, bevond hij zich in de voorste linie toen het advies kwam dat hij zijn compagnie daar beter weg kon halen omdat er een Duitse beschieting op til was. Hij stuurde zijn mannen de verbindingsloopgraaf in en volgde hen zelf als laatste. Op dit moment trof een granaatsplinter hem in de zij en enkele uren later bezweek hij aan de verwonding.Wellicht had de vijand de troepenbeweging met periscopen kunnen volgen en het vuur onmiddellijk geopend. Samen met hem kwam ook tweede luitenant Alan Ventris om. Die was amper 18 en hij ligt hiernaast. Raymond Lodge werd aanvankelijk begraven, zoals de verslagen het vermelden (ik citeer) “ rechts van de weg naar Menen, net voorbij de plaats waar die door de spoorweg naar Zonnebeke wordt gekruist”. Dit is dus hier vlak in de buurt: bij Hell Fire Corner. Aan het hoofdeinde van het voorlopige graf werd een houten kruis geplaatst, een kleiner exemplaar duidde het voeteneinde aan. Nu ligt hij hier. Hij was 26 jaar oud. Zijn oudste broer herinnerde zich de gesneuvelde Raymond als een persoon met een merkwaardige geesteskracht en een ongeëvenaard geduld en inzicht in moeilijkheden. In de herinnering van zijn vader leefde hij voort als iemand die heel snel de humoristische kant van gebeurtenissen door had, een feit dat op school wel eens kwalijke gevolgen had voor zijn eigen studieresultaten en die van zijn naaste omgeving. Het ministerie van oorlog bracht de familie op 17 september 1915 van het tragische gebeuren op de hoogte. In 1916 verscheen van de hand van de vader Sir Oliver Lodge het boek Raymond or Life and Death: with Examples of the Evidence for Survival of Memory and Affection after Death. De familie Lodge was immers sterk begaan met het observeren en bestuderen van paranormale verschijnselen. Het is bekend dat Lady Lodge op 25 september 1915 via het toen erg beroemde medium Gladys Osborn Leonard contact zocht met haar gesneuvelde zoon. Tijdens die séance meldde Raymond zich met het bericht “Vertel vader dat ik enkele van zijn vrienden heb ontmoet.” Op de vraag wie ze waren, gaf hij ook namen door. De volgende dagen en maanden kwamen via diverse mediums heel merkwaardige boodschappen “van de overkant”. Sir Oliver Lodge wierp zich op als een autoriteit inzake het paranormale en ging ervan uit dat er in de continuïteit tussen leven en dood geen echte breuk is. Hij schreef tussen 1908 en 1933 niet minder dan 24 boeken over dit onderwerp.