EMIL KRIEGER Emil Krieger werd op 8 september 1902 in Kaiserslautern geboren. Aan de Meisterschule schreef hij er zich in als student houtsnijwerk (1917-1921) en in 1921 studeerde hij in München aan de Kunstgewerbschule. In de beginjaren waren zijn leraars o.m. Richard Riemerschmid, Adolf Schinnerer en Adelbert Niemeyer. Tussen 1925 en 1931 werd hij lid van de Akademie der Bildenden Künste, waar hij onderricht kreeg van o.m. Josef Wackerle en Julius Diez. Daar bracht hij het tot meestergast van Wackerle. Onder Wackerle ontwikkelde hij zijn eigen grafische stijl, wat hem zeker niet zou helpen tijdens de duur van de Tweede Wereldoorlog. In 1928 organiseerde hij zijn eerste tentoonstelling met glasplastiek. In de jaren 30 maakte hij reizen naar Holland, Frankrijk en Spanje. In 1936 wint hij de Rompreis wat hem het jaar daarop in Italie en Griekenland brengt. De Rompreis was een prijs die werd uitgereikt door de Preusische Akademie der Künste aan een veelbelovend kunstenaar. De Rompreis bestond uit een studiebeurs voor Villa Massimo in Rome. Vandaar de naam. Tussen 1946 en 1977 krijgt hij een leeropdracht aan de Münchener Akademie. Hij staat vooral bekend om zijn grafisch werk en scultuur (brons, hout, steen en terracotta). Hij werd professor aan de Akademie der Bildender Künste in München, werd geëerd door de Bayerische Akademie der Schönen Künste en ontving tevens de zilveren en gouden Seerose. Deze onderscheiding wordt toegekend aan een persoonlijkheid die op cultureel vlak hoog wordt ingeschat. Hij ontving eveneens een Kunstprijs van de stad Schwabing. Zijn bekendste werken zijn, naast de beeldengroep in Langemark, het Brunnen am Innenministerium in München, het Ehrenmal in Treuchtlingen, de bustes van Richard Wagner en van Karl von Fisher in het Bayerisches Nationaltheater, en 2 grote reliëfs voor de Gedächtniskirche in Kaiserslautern. Zijn kunstwerken kwamen ook aan bod in de literatuur: Die Kunst und das Schöne Heim (1952/53), Die Kunst im Deutschen Reich (1940), Münchner Mosaik (1941). Hij woonde in de Hohenzollernstrasse 16 in Munchen waar hij stierf op 6 september 1979. (Bronnen: Website gemeente Langemark-Poelkapelle; Gregor Bischoff).