Het oorlogsdagboek van onderluitenant Raoul Snoeck vormt het relaas van een twintigjarige jongeman die noodgedwongen de mooiste jaren van zijn leven in ellendige oorlogsomstandigheden moet doorbrengen. Begin augustus 1914 noemt hij deel aan de gevechten in de omgeving van Tienen tussen een oppermachtig Duits leger en een moedig Belgisch leger dat wijkt en op 10 oktober ook de onneembaar gewaande vesting Antwerpen moet opgeven. Op verzoek van het Franse opperbevel neemt de rest van het Belgisch leger stelling achter de IJzer in afwachting van beloofde versterkingen. In de tweede helft van oktober 14 beleeft Raoul er de verschrikkingen van de IJzerslag. De oorlog is niet afgelopen met Kerstmis zoals zovelen hadden gehoopt. Integendeel begint een eindeloos vervelende moorddadige vier jaar aanslepende loopgravenoorlog. De legers trappelen ter plaatse en vochten met grote verliezen voor kleine terreinwinst. Het 2de linieregiment waartoe Raoul behoort, bezet ook verschillende keren de sector Diksmuide-Noord met de Dodengang. Eind september 1918 kunnen de geallieerden eindelijk het Duitse front doorbreken. Raoul die gehoopt had na de oorlog zijn notities te publiceren zal dit niet meer meemaken, want hij sneuvelt de eerste dag van het eindoffensief in Klerken.