Marie Desaegher is 25 als de Eerste Wereldoorlog uitbreekt en haar eigen oorlog beleeft en strijdt: vluchtmiseries, de zorg om jongere broers en zussen en andere familieleden, de epidemieën, de problemen om voedsel of onderdak te vinden.
Niet zo bijzonder, alleen is Marie Desaegher volslagen doof. Ze hoort dus het geweld niet waar ze midden in zit, ze hoort evenmin de verhalen van de vluchtelingen en de soldaten. Ze ziet echter alles geburen en voelt zich in het tweede oorlogsjaar geroepen om haar oorlogsindrukken neer te schrijven.