Fragment uit "AGE 14"
FRAGMENT 1
'Je lijkt wel ouder geworden, Patrick',
lachte O'Sullivan. 'Iedereen dacht dat je in het water gesukkeld
was. Nou, wij niet natuurlijk!' O'Sullivan stootte hem samenzweerderig
aan.
'Waarom naar Clonmel?' wilde Rogers weten. 'Was Waterford niet
meer goed genoeg?'
Patrick spiedde om zich heen en merkte dat de straat er nog steeds
verlaten bij lag. Langzaam maakte hij zijn overjas los, knoop
voor knoop. Het duo keek hem niet-begrijpend aan. Tot ze de koperen
gesp van zijn brede koppelriem en de goudgele knopen op zijn buik
zagen schitteren in het middaglicht. Hij legde nu de revers van
zijn uniform bloot en liet de vergulde Ierse harpen op zijn kraag
nonchalant flikkeren in de flauwe winterzon.
'Verdomme, Condon…' Meer kon Rogers niet uitbrengen.
Zijn vriendje keurde hem wel tien seconden lang van top tot teen.
Niemand zei een woord. Patrick aarzelde even maar pakte toen zijn
kitzak, trok zijn kepie eruit en zette hem op.
'Waw! Waaaw!' riepen ze nu in koor.
FRAGMENT 2
Aan de westrand van de stad Ieper houdt
het boemeltje halt. Iedereen uitstappen en in het gelid. Inspectie
van de nieuwe kaki uniformen: zwarte schoenen, groene beenwindsels
tot onder de knie, een dikke winterjas en daarboven het leren
gareel dat bestaat uit de koppelriem om het middel met twee recht
oplopende schouderbanden. Achteraan een platte rugzak, op de linkerheup
een tas en de bajonet in de schede. De korporaals en sergeanten
delen de persoonlijke munitie uit. Links- en rechtsvoor onder
de borstzak zitten telkens vijf leren patroonhouders op de riemen
gemonteerd. De tien zakjes worden gevuld met scherp. Een laatste
keuring van het geweer. Iedereen is er nu wel klaar voor. Waarvoor
precies? Niemand weet het.
© auteur : Geert SPILLEBEEN;
uitgeverij Averbode
